ကိုယ္စီးတဲ့ျမင္း အထီးအမခြဲျခားသိပါေစ (ေပးစာ ၁၉)

 ေရးလုိ႔ရတိုင္း၊ ေျပာလို႔ရတိုင္း၊ ကိုယ္ေရးတဲ့စာ၊ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား၊ ဘယ္ေရာက္ လုိ႔ေရာက္မွန္းမသိ ေရးေနေျပာေနၾကတယ္။
 “သမၼတက တပ္မေတာ္အေပၚမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူးတဲ့” “သမၼတထက္ ဦးစီးခ်ဳပ္က ပိုအာဏာရွိေနတယ္တဲ့” ဘာရည္ရြယ္ခ်က္၊ ဘာအႀကံအစည္နဲ႔ ေရးေနေျပာေနၾကလဲမသိဘူးေနာ္။ အႀကံအစည္တစ္ခုခု ေတာ့ရွိ ရမယ္။ ခုလည္းလာျပန္ၿပီ။ ယြက္စစ္ႀကီးက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ နဲ႔ ေကာင္းမိေကာင္းရဲ႕ လာေဆြးေႏြး သြားၿပီးမွ “သမၼတဟာ တပ္မေတာ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာေလးနက္မႈမရွိေၾကာင္း” ဆိုၿပီး RCSS/SSA အဖြဲ႕က ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားေတာင္ ထုတ္လိုက္ေသးရဲ႕။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ပါ။

 ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြအေပၚမွာ သမၼတႀကီးရဲ႕ အာဏာသက္ေရာက္မႈအျပည့္အ၀ရွိၿပီးသားပါ။ တပ္မေတာ္ဆုိတာလည္း ဒီႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႕အစည္းႀကီးပါ။ ျပည္သူ လူထုတစ္ရပ္လံုးက ေလးစားၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္ရတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕စကား၊ တပ္မေတာ္ကေရာ ဖယ္ရွား၀ံ့မွာလား။ စဥ္းစဥ္းစားစားေျပာၾကေပါ့ဗ်ာ။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ႀကီးျမတ္တဲ့ အစဥ္အလာအရလည္း နာမည္ပ်က္မရွိ ေလးစားၾကည္ညိဳခံရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း တစ္ေယာက္ကေန တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္တဲ့သူျဖစ္လာတဲ့ သမၼတႀကီးကို မေလးမစားလုပ္ပါ့မလား။ သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ကေရာ “တပ္မေတာ္ႏိုင္နင္းေအာင္ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါဘူး” “သူ႔စကားကို နားမေထာင္ၾကပါဘူး” လို႔ တစ္စြန္းတစ္စဖြင့္ဟေျပာဖူးတာမ်ား ၾကားခဲ့ဖူးၾကပါရဲ႕လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦး အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သမၼတႀကီးဟာ တပ္မေတာ္ကို မကိုင္တြယ္၊ မထိန္းသိမ္းႏိုင္စရာ အေၾကာင္းတစ္စက္မွကို မရွိတာခင္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတုိ႔မၾကားခ်င္လည္း “သမၼတေလာင္းတစ္ဦးဟာ စစ္ေရးအျမင္ ရွိရမယ္” ဆိုတာ ထပ္ေျပာရဦးမယ္။

 ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြက တစ္ခ်ိ္န္တည္းမွာ၊ စစ္ေရးအျမင္ရွိေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လူေတြက ဘုမသိ၊ ဘမသိ ထင္ရာေလွ်ာက္ေရးေန ေျပာေနၾကတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ဖူးၾကလား။ အင္း၀နဲ႔ ပဲခူး ပန္းေက်ာ္ေခ်ာင္းေဘးက သဲေသာင္ျပင္မွာ စစ္ေျပၿငိမ္းစကားေျပာဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ အင္း၀ဘက္က လက္နက္မပါဘဲ လာၾကတယ္။ ပဲခူးဘက္က လက္နက္ေတြကို ေသာင္ျပင္မွာႀကိဳျမဳႇပ္ထားတယ္။ အင္း၀ဘက္က မိုးညႇင္းသတိုးက ပဲခူးဘက္က လဂြန္းအိမ္ကို “ဒီပြဲအမွန္အကန္လား” လို႔ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေမးတယ္တဲ့။ လဂြန္းအိမ္က ျပန္ေျဖတယ္။ “ဟယ္သူ႐ူး စစ္တို႔၏သေဘာတြင္ သစၥာမွန္သည္ရွိဖူးသေလာ၊ ငါ့ကိုနင္ရလည္းသတ္မည္၊ နင့္ကိုငါရလည္း သတ္မည္ပင္၊ စစ္အတြင္းမွာ ျပဳသည့္သစၥာ ေျဖာင့္မွန္သည္ဟု မင္းယံုမည္ေလာ” တဲ့ သတိုးက သူ႔လူေတြကို ေအာ္ဟစ္သတိေပးျပန္ဆုတ္သြားတာနဲ႔ သစၥာျပဳပြဲပ်က္သြားတယ္တဲ့။ ကဲ ခုေခတ္မွာေရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ လဂြန္းအိမ္ရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ႐ိုးသားတဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားပါပါသလဲ။

 ႏိုင္ငံေတာ္က တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔အညီ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ ေပါင္းစံုနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္းႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္လာတာက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက သူတို႔ လူမ်ိဳးအမည္ခံထားတဲ့ ျပည္နယ္တစ္ခုလံုးကို ကုိယ္စားျပဳသေယာင္ေယာင္နဲ႔ အရင္က တရားဥပေဒစိုးမိုးခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေပၚေတြအထိ ေရာက္လာၿပီး လက္နက္ကိုင္ရမ္းကားလာၾကတယ္။ အတင္းအဓမၼ ေပၚေပၚထင္ထင္ဆက္ေၾကးေကာက္ၾကတယ္။ ရိကၡာဆင့္ၾကတယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါး စိုက္ပ်ိဳးတာေတြကို ဆက္ေၾကးယူခြင့္ျပဳထားၾကတယ္။ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး သတ္မွတ္ ထားတဲ့ေနရာကေန ေက်ာ္ၿပီး တပ္စခန္းေတြကို တိုးခ်ဲ႕ၾကတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြကို အတင္းအဓမၼလူသစ္ စုေဆာင္းၿပီး တပ္အင္အားတိုးခ်ဲ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္လိုက္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို မခံစားၾကရဘူး။ RCSS/SSA အဖြဲ႕ဆိုတာလည္း တစ္ခ်ိန္က ဘိန္းေမွာင္ခို၊ ဆက္ေၾကးေကာက္၊ လူသတ္ေနတဲ့အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ပါပဲ။ ခုမွသာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔လိုက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ မူးယစ္ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုၿပီး ေရာေယာင္လိုက္ေနတာပါ။

ယြက္စစ္တို႔အဖြဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ကျပန္ေတာ့ ေက်ာက္မဲမွာ ေဒသခံေတြသူ႔ဘက္ပါမလားဆိုၿပီး ၀င္စည္း႐ံုးခဲ့ေသးတယ္။ ေဒသခံေတြက လက္နက္စြန္႔ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနဖို႔ရယ္၊ ရွမ္းအဖြဲ႕မ်ိဳးစံုက ကုိယ့္ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း လက္နက္အားကိုးအႏိုင္က်င့္ေနတာ၊ စစ္တပ္က ဘာမွမေတာင္းဘဲ ရွမ္းအဖြဲ႕ေတြ က ဆက္ေၾကးေတာင္း၊ အဓမၼလူသစ္စုေနတာ၊ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးတာေတြရွိေနလုိ႔ ေဒသခံ ေတြ မူးယစ္ေဆးဝါးစြဲေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ယြက္စစ္က ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒသခံျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဒုကၡခံရမယ္လို႔ေျပာၿပီး ေျဖရွင္းေပးခဲ့ပါ သတဲ့။ ဒီလို တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုကို လက္နက္ကိုင္အႏိုင္က်င့္ၿပီး ဥပေဒမဲ့လုပ္ေနသေရြ႕ကေတာ့ စစ္တပ္က အကာအကြယ္ေပးရင္းနဲ႔ ဆက္ၿပီး တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနဦးမွာေပါ့။ ေကအိုင္ေအနဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္တုန္းကလည္း သမၼတက ပစ္ခတ္တာရပ္စဲဖို႔ စာေရးတာကို တပ္က နားမေထာင္ဘူးလို႔လည္း ေျပာၾက၊ ေရးၾကတယ္။ စစ္တပ္ပဲ အမိန္႔ေပးရင္နာခံရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီအမိန္႔ကို နာခံေနတုန္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမလိုလို၊ ဘာလိုလိုလုပ္ေနတုန္း၊ ေကအိုင္ေအက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ၾကလို႔ တပ္မေတာ္သားေတြ ေသေၾကဒဏ္ရာရလိုက္ၾကတာ ေသာက္ေသာက္လဲေပါ့။

ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘယ္သူမွပါးစပ္မဟ၊ လက္မေဆာ့ၾကေတာ့ဘူး။ အစိုးရနဲ႔ စစ္တပ္ဘာလုပ္လုပ္အေကာင္းမျမင္တဲ့ မီဒီယာတစ္ခုက ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒျပင္ရင္ ျပည္နယ္ ေတြမွာ ျပည္နယ္ကာကြယ္ေရးတပ္ေတြရွိဖို႔ လိုမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ထည့္သင့္ေၾကာင္း၊ ဒါဟာလည္း သူတို႔ရဲ႕ ျပည္နယ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ ျဖစ္ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသားတစ္ဦးရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ကို ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ သူ႔ေလာက္မဆိုးတဲ့ မီဒီယာတစ္ခုကေတာ့ ဒီလိုေရးသားေဖာ္ျပလာတဲ့အတြက္ စိုးရိမ္လာရ ေၾကာင္း၊ ျပည္နယ္ရဲ႕ရန္သူဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ၊ ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ကိုယ္နဲ႔ ကပ္ရက္လူမ်ိဳးတစ္မ်ဳိးရဲ႕ ျပည္နယ္ကို ရန္သူအျဖစ္သတ္မွတ္မွာလား စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာေၾကာင္း ျပန္လည္ေရးသားခဲ့ပါ တယ္။ ဘယ္မီဒီယာက အေတြးအေခၚ ေစတနာမွန္သလဲဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါ။ ယူနီယံပဲေျပာေျပာ၊ စတိတ္ပဲေျပာေျပာ၊ ဖက္ဒရယ္ပဲေျပာေျပာ အားလံုးဟာ “ျပည္ေထာင္စု” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံကိုဖြဲ႕စည္း၊ ဖြဲ႕စည္း တပ္မေတာ္က တစ္ခုတည္းပဲျဖစ္ရမွာပါ။ တိုင္းရင္းသားအားလံုးပါ၀င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္မယ့္တပ္မေတာ္ႀကီးေပါ့။

ဒီလို မဟုတ္ဘဲ မႀကံအပ္၊ မႀကံရာေတြ ႀကိတ္ႀကံၿပီး ကိုယ္ပုိင္တပ္ေတြထားကာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ အႏိုင္က်င့္၊ ဆက္ေၾကးေကာက္၊ လူသစ္စုေနရင္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ေ၀းေနဦးမွာ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ လဂြန္းအိမ္ရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုစာ ေလာက္ ႐ိုးသားၾကည့္လိုက္ပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းျပၿပီး လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြအတြက္ ဝါဒျဖန္႔ေရးသားေျပာဆုိေနၾကတဲ့ မီဒီယာေတြ “ကိုယ္စီးတဲ့ျမင္း အထီးအမ ခြဲျခားသိႏိုင္ေအာင္ ႐ိုးသားၾကည့္လိုက္ပါ”။ သမၼတႀကီးဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတို႔အမွန္အတိုင္းျမင္လာမွာပါ။