စာဖတ္သူေတြ သတိထားမိလားမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ ေဝဟင္ခ်စ္သူမွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါးေလးေတြ မေရးတာ ရင္မဖြင့္တာ အေတာ္ၾကာေပါ့။ စစ္ေရးဆိုင္ရာ ေလေၾကာင္းဆိုင္ရာနဲ႔ အျခားေဆာင္းပါးရွင္ေရးထားတာေလးေတြကိုပဲ မွ်ေဝခဲ့တာေပါ့။ ခုတေလာလဲ အလုပ္ကလည္းမအား မ်က္စိလည္း အနားေပးဖို႔လိုအပ္တာမို႔ ပုိစ့္ေတြေတာင္ အရင္ကလို သိပ္မတင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အမွန္ေျပာရရင္ သိပ္ေတာင္ဖီလင္မလာေတာ့လို႔ တင္ဖို႔ေတာင္ မႀကိဳးစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အျမဲတမ္း စာဖတ္ပရိတ္သတ္နဲ႔ အားေပးသူေတြကို အားနာလို႔သာ တစ္ခ်ိဳ႕ေဆာင္းပါးေလးေတြ ျပန္ေရးတင္ျဖစ္တာ ဒီေန႔မနက္ကမွေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ အလုပ္ဆင္းလို႔ သတင္းေလးေတြ ဖတ္ေနကာမွ အေတာ္ေလး ဘဝင္မက်တာေတြ႕လို႔ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို အခုပိုစ့္နဲ႔ ျပန္ေဝမွ်လိုက္ျပန္ပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အမည္ေပး ဝိုင္းေအာ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြထဲက The Voice ရဲ႕ စာနယ္ဇင္း က်င့္ဝတ္သိကၡာမဲ့ေသာ ဖြခ်က္ပဲဗ်ိဳ႕။ တေလာက ျပန္ၾကားေရးကေန စာနယ္ဇင္းေတြအတြက္ ဥပေဒတစ္ခုတင္ပါတယ္။ ဝိုင္းေအာ္လိုက္ၾကတာ ငါးစိမ္းသည္ေတြအတိုင္းပဲ။ တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒီလူေတြ က်င့္ဝတ္ဆိုတာ ဥပေဒဆိုတာ လူမႈေရးဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းဝိုင္းဆိုတာေကာ နားလည္ၾကလို႔လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တာ အေၾကာင္းရွိတယ္ေလ။ ဒီေန႔မနက္ ထြက္တဲ့ The Voice ဂ်ာနယ္မွာ ေက်ာင္းသူကေလးေတြကို ကာမေႏွာက္ယွက္မႈနဲ႔ က်ဴရွင္ဆရာကို တရားစြဲဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးလိုေရးၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ အမည္နဲ႔ မိဘအမည္ေတြပါ ထည့္လိုက္တယ္ပါတဲ့ခင္ဗ်ာ။
ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အားကိုးခ်င္စရာ စတုတၳမ႑ိဳင္ႀကီးရယ္။ လူမႈေရးအေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္မလား စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္အေနနဲ႔ပဲၾကည့္မလား ကေလးေတြရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းကိုပဲ စာနာၾကည့္မလား ဘယ္လိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ လုပ္သင့္၏ မလုပ္သင့္၏ ရိုးရိုးေလး ေတြးၾကည့္ စာနာၾကည့္တတ္ရင္ေတာင္သိတယ္။အေရးႀကီးတာက မေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူကို မီးေမာင္းထိုးျပခ်င္တာလား ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဖ်က္ဆီးခ်င္တာလား။ ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီလို အေတြးအေခၚနဲ႔ ေရးသားတာေတာင္ သူတို႔ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ပညာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမတ္တယ္သိတယ္။ထားပါေတာ့ ေရးတဲ့သူက ငပဲ့ ငခၽြတ္မို႔လို႕။ ဘယ္မွာလဲ အယ္ဒီတာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေတြ။ သူတို႔ကပါ အဲဒါကို မစီစစ္ပဲအဲလို ရမ္းသမ္းထည့္ေရာလား။ ဘယ္မွာလဲ ဒီသတင္းကို တာဝန္ယူမႈ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေျပာတာနဲ႔ၿပီးေရာလား။ ဒါဆို ဘာလို႔ အစိုးရမွားတာကိုမွ လိုက္ေထာက္ၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္တဲ့စိတ္ေမြးတာလဲ။ ကခ်င္မွာဆိုလည္း KIA ဘက္က ေနလိုက္ရမွ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥဆိုလည္း တဖက္သတ္ ရဲကိုပဲအပစ္တင္တယ္။ ေသတာကရဲ။ ေအာ္ၾကည့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူတို႔ စိတ္ဓါတ္ကိုက သူတစ္ပါးကို ဖ်က္စီးလိုတာကို ဦးတည္တယ္ဆိုတာ ရွင္းသြားၿပီေလ။
အဲလို စိတ္ဓါတ္ေတြကို ခုလိုလုပ္ ေရးခ်င္တာေရး ၿပီးေတာ့ အင္တာနက္ေလးမွာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေရးလိုက္တာနဲ႔ ၿပီးေရာလား။ ဒါဆိုရင္ အဲလို အေရးအသားေတြကို တာဝန္ယူမႈမရွိရင္ ခံရတဲ့သူနဲ႔ ျပည္သူေတြကေကာ ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မႈေတြ လုပ္ရမွာလဲ။ ဘာလဲ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေခၚတာနဲ႔တင္ အားလံုး လြတ္ေရာလား။ ဂ်ာနယ္ေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ေအာ္ၿပီး သူတစ္ပါး ဂုဏ္သိကၡာေတာင္ မစာနာေတာ့္ဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ မသိလို႔ ပညာမတတ္လို႔ ေလွ်ာက္ဖြတိုင္း ပိုက္ဆံရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါ ေရးခဲ့သလို ကင္မလရာနဲ႔ ေဘာပင္ကိုင္တတ္လို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္လုပ္စားတာ ၈၀ ရာႏႈန္းအထက္ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔က လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႔ ဥပေဒ ျပဌာန္းတာေကာ အပစ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီ ဂ်ာနယ္ေတြ လုပ္တာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေခတ္လည္းပ်က္ သမၼတႀကီးလည္း စိတ္ဓါတ္က် ေဒၚစုနဲ႔ NLD လည္း ျပသနာတက္၊ ဆူပူမႈေတြကိုလည္း တြန္းအားေပး တိုင္းျပည္လည္း စုတ္မွာ ျမင္ေယာင္ေနတယ္။ ဘယ္နဲ႕ဗ်ာ သူမ်ားကိုေတာ့ လက္ညိႈးထိုး ကိုယ္က်ေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္က်င့္ဝတ္ အယ္ဒီတာက်င့္ဝတ္နဲ႔ ယုတ္စြအဆံုး ကိုယ္က်င့္တရားေတာင္နားမလည္တဲ့ သူေတြကမ်ား The Voice ဂ်ာနယ္ကို ဦးစီးေနတယ္ဆိုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ဆရာ Dr.ေနဝင္းေမာင္ေတာ့ တမလြန္မွာ ရင္တုန္ေနမလားပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္မွာ ေရးတာ အေတာ္ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းလိမ့္မယ္ ဒါေတာင္ ေဒါသအေတာ္ေလ်ာ့ေရးထားတာ။ စာဖတ္သူလည္း ခုလိုသတင္းမွာ နာမည္အဖ်က္ခံရတဲ့ အမည္းစက္အထင္ခံရတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ မိဘေတြဖက္ကစာနာၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႔ ေဒါသထြက္ရတယ္ဆိုတာ နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီထက္ပိုေရးခ်င္တာ ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္ေထာက္လို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေတာ္ပါေတာ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲလို အက်င့္ပ်က္ စာရိတၱမရွိ သိကၡာမရွိ၊ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္လည္းမသိ လူ႕က်င့္ဝတ္လည္း နားမလည္တဲ့ မီဒီယာေတြကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ဥပေဒေတာ့လုိကို လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ သူေဌးေတြနဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြကို ခရိုနီစြတ္စြဲၿပီး ဥပေဒအထက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ အျမဲတေစစြတ္စြဲတဲ့ The Voice ခု စာနယ္ဇင္းေကာင္စီမွာ ေနရာယူၿပီး ေရးခ်င္တာေရး ၿပီးမွ ေတာင္းပန္ ဥပေဒကို မထင္မဲ့ျမင္ျပဳတာေကာ တရားမႈရွိလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ၿပီး ေမးခ်င္ပါေသးတယ္
အဲဒါကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အမည္ေပး ဝိုင္းေအာ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြထဲက The Voice ရဲ႕ စာနယ္ဇင္း က်င့္ဝတ္သိကၡာမဲ့ေသာ ဖြခ်က္ပဲဗ်ိဳ႕။ တေလာက ျပန္ၾကားေရးကေန စာနယ္ဇင္းေတြအတြက္ ဥပေဒတစ္ခုတင္ပါတယ္။ ဝိုင္းေအာ္လိုက္ၾကတာ ငါးစိမ္းသည္ေတြအတိုင္းပဲ။ တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒီလူေတြ က်င့္ဝတ္ဆိုတာ ဥပေဒဆိုတာ လူမႈေရးဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းဝိုင္းဆိ
ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အားကိုးခ်င္စရာ စတုတၳမ႑ိဳင္ႀကီးရယ္။ လူမႈေရးအေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္မလား စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္အေနနဲ႔ပဲၾ
အဲလို စိတ္ဓါတ္ေတြကို ခုလိုလုပ္ ေရးခ်င္တာေရး ၿပီးေတာ့ အင္တာနက္ေလးမွာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေရးလိုက္တာနဲ႔ ၿပီးေရာလား။ ဒါဆိုရင္ အဲလို အေရးအသားေတြကို တာဝန္ယူမႈမရွိရင္ ခံရတဲ့သူနဲ႔ ျပည္သူေတြကေကာ ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မႈေတြ လုပ္ရမွာလဲ။ ဘာလဲ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေခၚတာနဲ႔တင္ အားလံုး လြတ္ေရာလား။ ဂ်ာနယ္ေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ေအာ္ၿပီး သူတစ္ပါး ဂုဏ္သိကၡာေတာင္ မစာနာေတာ့္ဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ မသိလို႔ ပညာမတတ္လို႔ ေလွ်ာက္ဖြတိုင္း ပိုက္ဆံရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါ ေရးခဲ့သလို ကင္မလရာနဲ႔ ေဘာပင္ကိုင္တတ္လို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္လုပ္စားတာ ၈၀ ရာႏႈန္းအထက္ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔က လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႔ ဥပေဒ ျပဌာန္းတာေကာ အပစ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီ ဂ်ာနယ္ေတြ လုပ္တာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေခတ္လည္းပ်က္ သမၼတႀကီးလည္း စိတ္ဓါတ္က် ေဒၚစုနဲ႔ NLD လည္း ျပသနာတက္၊ ဆူပူမႈေတြကိုလည္း တြန္းအားေပး တိုင္းျပည္လည္း စုတ္မွာ ျမင္ေယာင္ေနတယ္။ ဘယ္နဲ႕ဗ်ာ သူမ်ားကိုေတာ့ လက္ညိႈးထိုး ကိုယ္က်ေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္က်င့္ဝတ္ အယ္ဒီတာက်င့္ဝတ္နဲ႔ ယုတ္စြအဆံုး ကိုယ္က်င့္တရားေတာင္နားမလည္
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္မွာ ေရးတာ အေတာ္ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းလိမ့္မယ