မားဆိုး ဘ၀က လြတ္လပ္သည္ …
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ စည္းမရွိ …
ကန္ ့သတ္ထားေသာ ေဘာင္မရွိ …
ကိုယ့္ ဘ၀ ေသးေသးေလးထဲ …
ကိုယ္ ၾကိဳက္သလို ...
လြင့္ေမ်ာ ရွင္သန္ေနခြင့္ရွိသည္ …
မားဆိုး ဆိုတာက …
Albert Camus ရဲ ့ …
The Outsider စာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ ….
ဆရာထင္လင္း က …
စည္းအျပင္ကလူ အမည္ႏွင့္ ဘာသာျပန္ထားသည္ …
ကြ်န္ေတာ္ ၈တန္း ေလာက္မွာ ဒီ စာအုပ္ကို စေတြ ့သည္ …
ကြ်န္ေတာ္ မားဆိုး အရမ္းျဖစ္ခ်င္ သြားသည္ …
မားဆိုး က ေျပာျပသည္ …
ကြ်န္ေတာ္တို ့ဟာ ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္ဆြဲခဲ့ၾကေသာ ….
လူ အဖြဲ ့အစည္းေတြ …
စည္းေတြ စနစ္ေတြ ေဘာင္ေတြထဲ …
ကိုယ့္ဖာသာ တစ္သက္လံုး ပိတ္မိေနၾကသည္ တဲ ့…
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြက အပို …
လူဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ ့ လူျဖစ္လာသည္ျဖစ္ေစ …
ကိုယ့္ ဘ၀ကို ကိုယ္ပိုင္သည္ …
ကိုယ္ ရယ္ခ်င္မွ ရယ္မည္ …
ကိုယ္ ငိုခ်င္မွ ငိုမည္ …
ကိုယ္ ၀မ္းသာခ်င္မွ သာမည္ ..
ကိုယ္ နူတ္ဆက္ခ်င္မွ ဆက္မည္ …
ကိုယ့္ ဘ၀ထဲ ကိုယ္ ၾကိဳက္သလို ေနထိုင္မည္ …
ကိုယ္ ့ဘ၀ ကိုယ္သာ အရွင္သခင္ေပါ့ …
မားဆိုး ကို သေဘာက်သည့္ေန ့ကစလို ့ ..
ကြ်န္ေတာ္ မားဆိုးစတိုင္ စ ဖမ္းသည္ …
စိတ္ရွဳပ္ေနရင္ မ်က္ႏွာပုတ္ႏွင့္ေနသည္ …
စကားေျပာခ်င္စိတ္ မရွိရင္ ဘယ္သူႏွင့္မွ မေျပာ …
ရယ္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာရင္ …
တစ္ေယာက္တည္း အူလိွဳက္သည္းလိွဳက္ ရယ္သည္…
စိတ္ထင္သလို လုပ္သည္ …
အက်ိဳးဆက္က …
သူငယ္ခ်င္း ၅ေယာက္ေလာက္ ႏွင့္ ခြာျပဲသြားသည္ …
ဆရာမ က အတန္းေရွ ့ေခၚထုတ္ကာ ..
ၾကိမ္လံုးၾကီးၾကီး ႏွင့္ အသားကုန္ေဆာ္သည္ …
အတန္းထဲ ကိုယ့္ေဘးနားခံုက …
ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ ေနရာေျပာင္းသြားသည္ …
အေဖႏွင့္ အေမက မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္သည္ …
ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ျဖံဳသြားသည္ ….
ေအာ္ … မားဆိုး မားဆိုး …
မန္းေလး GTI ေက်ာင္း ( ယခု အမ်ိဳးသမီးေဆးရုံ ) ေနာက္ေက်ာ…
ပန္ဒါေလး တီးေဟာက္စ္ က …
ကြ်န္ေတာ္ တို ့Chess ထိုးေနက် ေနရာ …
သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ ့ေရာ …
မ်က္ႏွာ အစိမ္းအက်က္ မေရြး ….
ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနကုန္ ….
သဲၾကီးမဲၾကီး Chess ထိုးေလ့ရွိၾကသည္ …
သြားျပန္ပဟ မားဆိုးရ …
သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးက ေဘးမွ ေထာမနာျပဳသည္ …
ကြ်န္ေတာ္ ျပာေနျပီ …
သံုးပြဲဆက္တိုက္ ရွံဳးေနပါျပီ …
ျပိဳင္ဘက္က မ်က္ႏွာစိမ္း ….
ထိုင္ေနက် မဟုတ္ …
အသက္ ၃၅ ေလာက္ ...
အသားညိဳသည္ …
မ်က္ႏွာသြယ္သည္ …
အရပ္ရွည္သည္ …
ဆံပင္က တိုတိုကပ္ကပ္ ….
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏွစ္လိုစြာ….
ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳ ျပံဳးတတ္သည္ …
မားဆိုး ဆိုတာ …
ကမူးေရးတဲ ့ထဲက မားဆိုးလား ညီေလး …
ဟုတ္ကဲ ့ …
ကြ်န္ေတာ့္ ေဖးဘရိတ္မို ့ ေျပာင္ေနၾကတာ …….
………………
ေအာ္ … ဟု သူက ခပ္ဖြဖြ အသံျပဳသည္ …
အဲေန ့က …
ကြ်န္ေတာ္ စုစုေပါင္း ၇ ပြဲ ရွံဳး ခဲ့ပါသည္ ….
မားဆိုးရဲ ့ျပသနာက တကယ္ေတာ့ …
စည္း စနစ္ ေဘာင္ေတြကို မၾကိဳက္တာ မဟုတ္ …
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းကို မၾကိဳက္တာ ညီေလးရ …
လူေတြက အုပ္စုဖြဲ ့ေနလာၾကတဲ ့အခါ ….
အုပ္စု တည္ျမဲဖို ့အတြက္ …
ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေပၚလာတယ္ …
အလုပ္တာ၀န္ ခြဲေ၀မွဳ စနစ္ ေပၚလာတယ္ ..
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုၾကပါစို ့…
အဲဒီ အဖြဲ ့အစည္း တည္ျမဲဖို ့…
ဥပေဒေတြ စည္းကမ္းေတြ ထုတ္လာရတယ္ …
မလိုက္နာတဲ ့သူကို ….
Punishment လုပ္ရတာေတြ ျဖစ္လာတယ္ ….
ဘယ္သူမွားသလဲ …
ဘယ္သူ ့မွန္သလဲ ဆိုေတာ့ …
ဘယ္သူ မွ မမွားဘူး ……
တစ္ဦးခ်င္း ေနရာက စဥ္းစားတာနဲ ့ ..
အဖြဲ ့အစည္းေနရာက စဥ္းစားတာ …
ရူေထာင္ ့မတူၾကတဲ ့ ျပသနာ ပဲ ညီေလးရ ….
အဲဒါဆို အဲဒီ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းထဲ မေနပဲ …
ကိုယ့္ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရင္ေရာ ….
အဲဒီ စည္းကမ္းေတြ မလိုက္နာ လို ့ရလား …
ကြ်န္ေတာ္က ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေစာဒက တက္လိုက္သည္ …
ဟာ … ရတာေပါ့ …
သူ က ခပ္ဖြဖြ ျပဳးသည္ …
ေနာက္ ... မ်က္ႏွာ ျပန္တည္သြားသည္ …
လူဆိုတာ အုပ္စု နဲ ့ ေနတဲ ့ သတၱ၀ါ ပါ ညီေလးရယ္ …
မင္း ဘယ္ Survive လုပ္နိူင္ ပါ့မလဲ ….
တစ္ေန ့မွာ မင္း ကိုယ္တိုင္ …
အဖြဲ ့အစည္း နဲ ့ လူ တစ္ဦးခ်င္း ၾကား ….
ဗ်ာမ်ားရတာမ်ိဳး …
မၾကံဳဘူးလို ့ မင္း ဘယ္ေျပာနိူင္ပါ့မလဲကြာ ….
ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ေတာ့ နားမလည္ …
သို ့ေသာ္ …. ရွိပါေစေတာ့ ….
ညကလဲ နက္ .....
လက လဲ ထြက္ေနျပီ မဟုတ္လား ….
==========================
ဗိုလ္ၾကီး …. ဟိုေကာင္ ၆ရက္ ရွိေနျပီ …
ေနရာ က ….ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ….
အမွတ္ ( ) အေျမာက္တပ္ရင္း ေလာက္ကိုင္ ….
သင္တန္းက ေျခလ်င္ အကူပစ္ လက္နက္ၾကီး သင္တန္း …
သင္တန္းသား အရာရွိ ၂ ေယာက္ …
တပ္ေပါင္းစံုက အျခားအဆင့္ ၇၀ ေယာက္ …
သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ ျပန္မလာတာ ၆ ရက္ရွိျပီ …
တပ္ၾကပ္ သိန္း၀င္း …
အိမ္ျပန္မည္ဟု ေျပာသြားသည္ …
သူ ့မိန္းမက တပ္ျပင္ေနသူ …
ကေလးႏွစ္ေယာက္ နဲ ့ လားရွိဳးမွာလို ့သိရသည္ …
ေနရာေတာ့ အတိအက် မသိ …
ဘာကိစၥလို ့ေျပာသြားတာလဲ …ဆရာၾကီး …
မိသားစု ကိစၥလို ့ပဲ ေျပာသြားတယ္ …
တစ္ျခားဘာမွ မေျပာသြားဘူး …
ခဏပဲ …အခ်ိန္မီ ျပန္လာမွာလို ့ ...
ဗိုလ္ၾကီးကို ေျပာေပးပါလို ့ မွာသြားတယ္တဲ ့ …
………………..
ျပသနာပဲ ဗ်ာ….
……………………….
======================
ညီေလး မင္းသိတဲ ့အတိုင္းပဲ …
တပ္က လဲ ဒကစ နဲ ့က ကပ္ရက္ …
ကိုယ္တို ့ သင္တန္းကိုလဲ ...
ဒကစမွဴးက ခဏခဏ လာေနေတာ့ …
…………………….
ကြ်န္ေတာ္ ခဏေတာ့ ....
ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဗိုလ္မွဴး ….
..........................
ေအးေအး ….. ညီေလး သေဘာပဲ ေလ…
ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ညီေလးတာ၀န္ယူရမွာပဲ …
…………………..
ဟုတ္ကဲ ့ခင္ဗ် …
=======================
မင္းတို ့ကြာ …
ေရွ ့မွာရပ္ေနသူက သင္တန္းက ရဲေဘာ္ ႏွစ္ဦး …
ညက တပ္ျပင္ခိုးထြက္သည္ …
ထုံးစံအတိုင္း မူးသည္ ..
အျပန္ ဒကစ ဂိတ္က တပ္ထိန္း ....
ေနာက္ ... လံုျခံဳေရး စစ္သည္မ်ားႏွင့္ …
ဂိတ္မွာ စကားမ်ားသည္ …
ဟိုက ဘာမွေတာ့ မလုပ္လိုက္ …
မနက္မွ ဒကစ စစ္ဆင္ေရးကို သတင္းပို ့သည္ …
ရဲမိုး တစ္ေယာက္ …
စစ္ဆင္ေရး G3 ၏ ၾသ၀ါဒကို ....
ႏွစ္နာရီေလာက္…
သတိအေနအထား ႏွင့္ နာယူလိုက္ရျပီး ျဖစ္ပါသည္ …
မင္းတို ့ အိမ္သာက်င္း တစ္ေယာက္ တစ္က်င္းတူးရမယ္ …
ညေန သင္တန္း တန္းျဖဳတ္ခ်ိန္ တူး …
ဒီေန ့အျပီးတူးရမယ္ …
ျပီးရင္ ငါ့လာ သတင္းပို ့ …
ဗိုလ္ၾကီး ….
ေဟ ….
..........................
ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ခု သတင္းပို ့လို ့ရလား ….
ေအး…. ရတယ္ … ပို ့ …
ဗိုလ္ၾကီး က မတရားဘူးဗ် ….
ဆရာသိန္း၀င္း လားရွိဳး ျပန္သြားတာက်ေတာ့ …
ဘာမွ မလုပ္ဘူး …
ကြ်န္ေတာ္ တို ့က်ေတာ့ …
အျပင္ခဏေလးထြက္တာကို …
…………………………..
…………………………..
ဘာကြ ..ေဟ့ေကာင္ …
မင္း စစ္သားမဟုတ္ဘူးလား ….
ဘာ စကားေျပာတာလဲ ….
ေဘးနားက ခမရ ( ) က တပ္ၾကပ္ၾကီး က …
ေဒါသထြက္စြာ ေရွ ့တစ္လွမ္း တိုးလာသည္ …
ေနေန ..ဆရာၾကီး …
ရဲမိုး တစ္ေယာက္ မခ်ိျပံဳး ျပံဳးရင္း …
လက္ကိုသာ အသာအယာ ကာျပလိုက္ မိပါေတာ့သည္ ….
==========================
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္တို ့က မေန ့တစ္ေန ့ကလိုပင္ …
ေနာက္တစ္ရက္မွာ …
ရဲမိုး …. ဆရာသိန္း၀င္းကို ခြင့္မဲ ့ပ်က္ကြက္ ေရးတင္သည္ …
တင္ျပီး ေနာက္၂ရက္ေလာက္ အၾကာ…
ျပန္ေရာက္လာသည္ …
လာ သတင္းပို ့ခ်ိန္ …
ခြင္မဲ ့ပ်က္ကြက္ တင္လိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ …
ဗိုလ္ၾကီး … လုပ္ရက္တယ္ ဟု ဆရာသိန္း၀င္း ဆိုသည္…
ေနာက္ မ်က္ရည္၀ဲသည္ …
အံကို တင္းတင္း ၾကိတ္သည္ …
ရပါတယ္ဗ်ာ စစ္သားပဲ …
လုပ္ရဲ ရင္ ခံရဲရမွာေပါ့ ဟု ထပ္ဆိုသည္ …
ဆရာသိန္း၀င္း ျပန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း …
ဒကစ ကို သတင္းပို ့ေတာ့ …
အေျမာက္တပ္ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားရန္ ညႊန္ၾကားသည္ …
ခံုရုံး လုပ္သည္ ….
အရစ္ ျဖဳတ္ခံရသည္ ….
တပ္တြင္း အခ်ဳပ္က်သည္ …
ဆရာသိန္း၀င္းကို အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ျပီး အျပန္ …
ရဲမိုး မ်က္ရည္၀ဲ ရတာကိုေတာ့ ….
ေမွာင္ရီ တေရာ မို ့ …
ဘယ္သူမွ မျမင္နိူင္ေတာ့ ေလျပီ ……
========================
မေန ့ည …
အတိတ္ က အရိပ္တစ္ခ်ိဳ ့ကို …
ျပန္မက္ျဖစ္ေနတဲ ့ အိပ္မက္ျဖစ္ပါသည္ …
ဖ်တ္ကနဲ လန္ ့နိူးခ်ိန္ …
ေဘးနားမွာ ....
သံဃာအဖြဲ ့အစည္း ဥပေဒ စာအုပ္ေလးက…
ဖိအိပ္မိလို ့တြန္ ့ေက်ေနသည္ …
အဖြဲ ့အစည္း နဲ ့တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ..
တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ ့အဖြဲ ့အစည္း ပဋိပကၡ …
ကမာၻတည္သေရြ ့ မျပီးဆံုးနိူင္ေတာ့ ျပီလား ….
………………
..........................
ကြ်န္ေတာ္ ….
မားဆိုး မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ …. ။ ။
( ရဲမိုး )
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ စည္းမရွိ …
ကန္ ့သတ္ထားေသာ ေဘာင္မရွိ …
ကိုယ့္ ဘ၀ ေသးေသးေလးထဲ …
ကိုယ္ ၾကိဳက္သလို ...
လြင့္ေမ်ာ ရွင္သန္ေနခြင့္ရွိသည္ …
မားဆိုး ဆိုတာက …
Albert Camus ရဲ ့ …
The Outsider စာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ ….
ဆရာထင္လင္း က …
စည္းအျပင္ကလူ အမည္ႏွင့္ ဘာသာျပန္ထားသည္ …
ကြ်န္ေတာ္ ၈တန္း ေလာက္မွာ ဒီ စာအုပ္ကို စေတြ ့သည္ …
ကြ်န္ေတာ္ မားဆိုး အရမ္းျဖစ္ခ်င္ သြားသည္ …
မားဆိုး က ေျပာျပသည္ …
ကြ်န္ေတာ္တို ့ဟာ ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္ဆြဲခဲ့ၾကေသာ ….
လူ အဖြဲ ့အစည္းေတြ …
စည္းေတြ စနစ္ေတြ ေဘာင္ေတြထဲ …
ကိုယ့္ဖာသာ တစ္သက္လံုး ပိတ္မိေနၾကသည္ တဲ ့…
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြက အပို …
လူဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ ့ လူျဖစ္လာသည္ျဖစ္ေစ …
ကိုယ့္ ဘ၀ကို ကိုယ္ပိုင္သည္ …
ကိုယ္ ရယ္ခ်င္မွ ရယ္မည္ …
ကိုယ္ ငိုခ်င္မွ ငိုမည္ …
ကိုယ္ ၀မ္းသာခ်င္မွ သာမည္ ..
ကိုယ္ နူတ္ဆက္ခ်င္မွ ဆက္မည္ …
ကိုယ့္ ဘ၀ထဲ ကိုယ္ ၾကိဳက္သလို ေနထိုင္မည္ …
ကိုယ္ ့ဘ၀ ကိုယ္သာ အရွင္သခင္ေပါ့ …
မားဆိုး ကို သေဘာက်သည့္ေန ့ကစလို ့ ..
ကြ်န္ေတာ္ မားဆိုးစတိုင္ စ ဖမ္းသည္ …
စိတ္ရွဳပ္ေနရင္ မ်က္ႏွာပုတ္ႏွင့္ေနသည္ …
စကားေျပာခ်င္စိတ္ မရွိရင္ ဘယ္သူႏွင့္မွ မေျပာ …
ရယ္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာရင္ …
တစ္ေယာက္တည္း အူလိွဳက္သည္းလိွဳက္ ရယ္သည္…
စိတ္ထင္သလို လုပ္သည္ …
အက်ိဳးဆက္က …
သူငယ္ခ်င္း ၅ေယာက္ေလာက္ ႏွင့္ ခြာျပဲသြားသည္ …
ဆရာမ က အတန္းေရွ ့ေခၚထုတ္ကာ ..
ၾကိမ္လံုးၾကီးၾကီး ႏွင့္ အသားကုန္ေဆာ္သည္ …
အတန္းထဲ ကိုယ့္ေဘးနားခံုက …
ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ ေနရာေျပာင္းသြားသည္ …
အေဖႏွင့္ အေမက မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္သည္ …
ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ျဖံဳသြားသည္ ….
ေအာ္ … မားဆိုး မားဆိုး …
မန္းေလး GTI ေက်ာင္း ( ယခု အမ်ိဳးသမီးေဆးရုံ ) ေနာက္ေက်ာ…
ပန္ဒါေလး တီးေဟာက္စ္ က …
ကြ်န္ေတာ္ တို ့Chess ထိုးေနက် ေနရာ …
သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ ့ေရာ …
မ်က္ႏွာ အစိမ္းအက်က္ မေရြး ….
ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနကုန္ ….
သဲၾကီးမဲၾကီး Chess ထိုးေလ့ရွိၾကသည္ …
သြားျပန္ပဟ မားဆိုးရ …
သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးက ေဘးမွ ေထာမနာျပဳသည္ …
ကြ်န္ေတာ္ ျပာေနျပီ …
သံုးပြဲဆက္တိုက္ ရွံဳးေနပါျပီ …
ျပိဳင္ဘက္က မ်က္ႏွာစိမ္း ….
ထိုင္ေနက် မဟုတ္ …
အသက္ ၃၅ ေလာက္ ...
အသားညိဳသည္ …
မ်က္ႏွာသြယ္သည္ …
အရပ္ရွည္သည္ …
ဆံပင္က တိုတိုကပ္ကပ္ ….
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏွစ္လိုစြာ….
ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳ ျပံဳးတတ္သည္ …
မားဆိုး ဆိုတာ …
ကမူးေရးတဲ ့ထဲက မားဆိုးလား ညီေလး …
ဟုတ္ကဲ ့ …
ကြ်န္ေတာ့္ ေဖးဘရိတ္မို ့ ေျပာင္ေနၾကတာ …….
………………
ေအာ္ … ဟု သူက ခပ္ဖြဖြ အသံျပဳသည္ …
အဲေန ့က …
ကြ်န္ေတာ္ စုစုေပါင္း ၇ ပြဲ ရွံဳး ခဲ့ပါသည္ ….
မားဆိုးရဲ ့ျပသနာက တကယ္ေတာ့ …
စည္း စနစ္ ေဘာင္ေတြကို မၾကိဳက္တာ မဟုတ္ …
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းကို မၾကိဳက္တာ ညီေလးရ …
လူေတြက အုပ္စုဖြဲ ့ေနလာၾကတဲ ့အခါ ….
အုပ္စု တည္ျမဲဖို ့အတြက္ …
ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေပၚလာတယ္ …
အလုပ္တာ၀န္ ခြဲေ၀မွဳ စနစ္ ေပၚလာတယ္ ..
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုၾကပါစို ့…
အဲဒီ အဖြဲ ့အစည္း တည္ျမဲဖို ့…
ဥပေဒေတြ စည္းကမ္းေတြ ထုတ္လာရတယ္ …
မလိုက္နာတဲ ့သူကို ….
Punishment လုပ္ရတာေတြ ျဖစ္လာတယ္ ….
ဘယ္သူမွားသလဲ …
ဘယ္သူ ့မွန္သလဲ ဆိုေတာ့ …
ဘယ္သူ မွ မမွားဘူး ……
တစ္ဦးခ်င္း ေနရာက စဥ္းစားတာနဲ ့ ..
အဖြဲ ့အစည္းေနရာက စဥ္းစားတာ …
ရူေထာင္ ့မတူၾကတဲ ့ ျပသနာ ပဲ ညီေလးရ ….
အဲဒါဆို အဲဒီ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းထဲ မေနပဲ …
ကိုယ့္ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရင္ေရာ ….
အဲဒီ စည္းကမ္းေတြ မလိုက္နာ လို ့ရလား …
ကြ်န္ေတာ္က ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေစာဒက တက္လိုက္သည္ …
ဟာ … ရတာေပါ့ …
သူ က ခပ္ဖြဖြ ျပဳးသည္ …
ေနာက္ ... မ်က္ႏွာ ျပန္တည္သြားသည္ …
လူဆိုတာ အုပ္စု နဲ ့ ေနတဲ ့ သတၱ၀ါ ပါ ညီေလးရယ္ …
မင္း ဘယ္ Survive လုပ္နိူင္ ပါ့မလဲ ….
တစ္ေန ့မွာ မင္း ကိုယ္တိုင္ …
အဖြဲ ့အစည္း နဲ ့ လူ တစ္ဦးခ်င္း ၾကား ….
ဗ်ာမ်ားရတာမ်ိဳး …
မၾကံဳဘူးလို ့ မင္း ဘယ္ေျပာနိူင္ပါ့မလဲကြာ ….
ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ေတာ့ နားမလည္ …
သို ့ေသာ္ …. ရွိပါေစေတာ့ ….
ညကလဲ နက္ .....
လက လဲ ထြက္ေနျပီ မဟုတ္လား ….
==========================
ဗိုလ္ၾကီး …. ဟိုေကာင္ ၆ရက္ ရွိေနျပီ …
ေနရာ က ….ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ….
အမွတ္ ( ) အေျမာက္တပ္ရင္း ေလာက္ကိုင္ ….
သင္တန္းက ေျခလ်င္ အကူပစ္ လက္နက္ၾကီး သင္တန္း …
သင္တန္းသား အရာရွိ ၂ ေယာက္ …
တပ္ေပါင္းစံုက အျခားအဆင့္ ၇၀ ေယာက္ …
သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ ျပန္မလာတာ ၆ ရက္ရွိျပီ …
တပ္ၾကပ္ သိန္း၀င္း …
အိမ္ျပန္မည္ဟု ေျပာသြားသည္ …
သူ ့မိန္းမက တပ္ျပင္ေနသူ …
ကေလးႏွစ္ေယာက္ နဲ ့ လားရွိဳးမွာလို ့သိရသည္ …
ေနရာေတာ့ အတိအက် မသိ …
ဘာကိစၥလို ့ေျပာသြားတာလဲ …ဆရာၾကီး …
မိသားစု ကိစၥလို ့ပဲ ေျပာသြားတယ္ …
တစ္ျခားဘာမွ မေျပာသြားဘူး …
ခဏပဲ …အခ်ိန္မီ ျပန္လာမွာလို ့ ...
ဗိုလ္ၾကီးကို ေျပာေပးပါလို ့ မွာသြားတယ္တဲ ့ …
………………..
ျပသနာပဲ ဗ်ာ….
……………………….
======================
ညီေလး မင္းသိတဲ ့အတိုင္းပဲ …
တပ္က လဲ ဒကစ နဲ ့က ကပ္ရက္ …
ကိုယ္တို ့ သင္တန္းကိုလဲ ...
ဒကစမွဴးက ခဏခဏ လာေနေတာ့ …
…………………….
ကြ်န္ေတာ္ ခဏေတာ့ ....
ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဗိုလ္မွဴး ….
..........................
ေအးေအး ….. ညီေလး သေဘာပဲ ေလ…
ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ညီေလးတာ၀န္ယူရမွာပဲ …
…………………..
ဟုတ္ကဲ ့ခင္ဗ် …
=======================
မင္းတို ့ကြာ …
ေရွ ့မွာရပ္ေနသူက သင္တန္းက ရဲေဘာ္ ႏွစ္ဦး …
ညက တပ္ျပင္ခိုးထြက္သည္ …
ထုံးစံအတိုင္း မူးသည္ ..
အျပန္ ဒကစ ဂိတ္က တပ္ထိန္း ....
ေနာက္ ... လံုျခံဳေရး စစ္သည္မ်ားႏွင့္ …
ဂိတ္မွာ စကားမ်ားသည္ …
ဟိုက ဘာမွေတာ့ မလုပ္လိုက္ …
မနက္မွ ဒကစ စစ္ဆင္ေရးကို သတင္းပို ့သည္ …
ရဲမိုး တစ္ေယာက္ …
စစ္ဆင္ေရး G3 ၏ ၾသ၀ါဒကို ....
ႏွစ္နာရီေလာက္…
သတိအေနအထား ႏွင့္ နာယူလိုက္ရျပီး ျဖစ္ပါသည္ …
မင္းတို ့ အိမ္သာက်င္း တစ္ေယာက္ တစ္က်င္းတူးရမယ္ …
ညေန သင္တန္း တန္းျဖဳတ္ခ်ိန္ တူး …
ဒီေန ့အျပီးတူးရမယ္ …
ျပီးရင္ ငါ့လာ သတင္းပို ့ …
ဗိုလ္ၾကီး ….
ေဟ ….
..........................
ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ခု သတင္းပို ့လို ့ရလား ….
ေအး…. ရတယ္ … ပို ့ …
ဗိုလ္ၾကီး က မတရားဘူးဗ် ….
ဆရာသိန္း၀င္း လားရွိဳး ျပန္သြားတာက်ေတာ့ …
ဘာမွ မလုပ္ဘူး …
ကြ်န္ေတာ္ တို ့က်ေတာ့ …
အျပင္ခဏေလးထြက္တာကို …
…………………………..
…………………………..
ဘာကြ ..ေဟ့ေကာင္ …
မင္း စစ္သားမဟုတ္ဘူးလား ….
ဘာ စကားေျပာတာလဲ ….
ေဘးနားက ခမရ ( ) က တပ္ၾကပ္ၾကီး က …
ေဒါသထြက္စြာ ေရွ ့တစ္လွမ္း တိုးလာသည္ …
ေနေန ..ဆရာၾကီး …
ရဲမိုး တစ္ေယာက္ မခ်ိျပံဳး ျပံဳးရင္း …
လက္ကိုသာ အသာအယာ ကာျပလိုက္ မိပါေတာ့သည္ ….
==========================
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္တို ့က မေန ့တစ္ေန ့ကလိုပင္ …
ေနာက္တစ္ရက္မွာ …
ရဲမိုး …. ဆရာသိန္း၀င္းကို ခြင့္မဲ ့ပ်က္ကြက္ ေရးတင္သည္ …
တင္ျပီး ေနာက္၂ရက္ေလာက္ အၾကာ…
ျပန္ေရာက္လာသည္ …
လာ သတင္းပို ့ခ်ိန္ …
ခြင္မဲ ့ပ်က္ကြက္ တင္လိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ …
ဗိုလ္ၾကီး … လုပ္ရက္တယ္ ဟု ဆရာသိန္း၀င္း ဆိုသည္…
ေနာက္ မ်က္ရည္၀ဲသည္ …
အံကို တင္းတင္း ၾကိတ္သည္ …
ရပါတယ္ဗ်ာ စစ္သားပဲ …
လုပ္ရဲ ရင္ ခံရဲရမွာေပါ့ ဟု ထပ္ဆိုသည္ …
ဆရာသိန္း၀င္း ျပန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း …
ဒကစ ကို သတင္းပို ့ေတာ့ …
အေျမာက္တပ္ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားရန္ ညႊန္ၾကားသည္ …
ခံုရုံး လုပ္သည္ ….
အရစ္ ျဖဳတ္ခံရသည္ ….
တပ္တြင္း အခ်ဳပ္က်သည္ …
ဆရာသိန္း၀င္းကို အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ျပီး အျပန္ …
ရဲမိုး မ်က္ရည္၀ဲ ရတာကိုေတာ့ ….
ေမွာင္ရီ တေရာ မို ့ …
ဘယ္သူမွ မျမင္နိူင္ေတာ့ ေလျပီ ……
========================
မေန ့ည …
အတိတ္ က အရိပ္တစ္ခ်ိဳ ့ကို …
ျပန္မက္ျဖစ္ေနတဲ ့ အိပ္မက္ျဖစ္ပါသည္ …
ဖ်တ္ကနဲ လန္ ့နိူးခ်ိန္ …
ေဘးနားမွာ ....
သံဃာအဖြဲ ့အစည္း ဥပေဒ စာအုပ္ေလးက…
ဖိအိပ္မိလို ့တြန္ ့ေက်ေနသည္ …
အဖြဲ ့အစည္း နဲ ့တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ..
တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ ့အဖြဲ ့အစည္း ပဋိပကၡ …
ကမာၻတည္သေရြ ့ မျပီးဆံုးနိူင္ေတာ့ ျပီလား ….
………………
..........................
ကြ်န္ေတာ္ ….
မားဆိုး မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ …. ။ ။
( ရဲမိုး )
www.mmdailystar.com