စိဥၨမာနလို မိန္းမတဲ႔လား…..အဘေရ

 

လဆန္းရက္ေတြဆို အထုပ္ေတြ၊ဖိုင္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္၊ ေခါင္းက ဆံပင္ျဖဴ ဘုတ္သိုက္နဲ႔ အလွဴေငြပိုက္ဆံလိုက္ေကာက္ဖို႔ သူစိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာတတ္တယ္ဗ်။
သူဆိုတာကေတာ့ အၿငိမ္းစား စစ္သားအိုႀကီးပါ။တစ္ခါတစ္ရံမွာ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ျမရာေတာေတြေအာက္က စစ္ဆင္ေရးႀကီးေတြအေၾကာင္း၊ပဲခူးရိုးမက ဗကပေတြအေၾကာင္း၊ ထင္းရႈးပင္ေတြေအာက္မွာ စြန္႔ခြာခ်န္ထားခဲ႔ရတဲ့ သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအေၾကာင္း တမ္းတမ္းတတ ေျပာျပတတ္ေလရဲ႔။
အဲဒီစစ္သားအိုႀကီးဟာ တပ္မေတာ္က အၿငိမ္းစားရၿပီးတာေတာင္ တပ္မေတာ္အေပၚ ခ်စ္ျမတ္မဆံုး ျဖစ္ေနတုန္း။ေငြေၾကးဥစၥာဓန ဘာမွမၾကြယ္၀တာေတာင္ သူတတ္ႏိုင္သမွ် ျပည္သူ႔အက်ိဴးျပဳ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို မနားမေနဦးေဆာင္ လုပ္ေနတုန္း။လက္ရွိမွာလည္း တပ္မေတာ္က ေက်ာင္းႀကီးတစ္ေက်ာင္းမွာ အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ သူခ်စ္တဲ႔မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို အေမြေပးေနတုန္း။အိုမင္းမစြမ္းဆိုတဲ႔စကားကို အံတုလို႔ ပ်ိဳႏုေနတုန္း။

လဆန္းရက္ေတြမွာ ထီးျဖဴဖိနပ္ပါး ဌာနတကာလွည့္ၿပီး သဒၶါတတ္အားသမွ် ပါ၀င္ထည့္စြမ္းၾကဖို႔ လွည့္လည္ေဆာ္ၾသၿပီး အလွဴေငြစနစ္တက်ေကာက္။ဒီတစ္ေခါက္မွာ ဘယ္ေနရာကို ဘယ္လိုလွဴမယ္ဆိုတဲ႔ planေတြကို အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ရွင္းလင္း။ယခင္လက လွဴခဲ႔သမွ် ဒါနအစုစုကို သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုအေထာက္အထားကအစ ထုတ္ျပ။ ဒီတစ္လ အားရင္ သူနဲ႔အတူ လွဴမယ့္ေနရာကို လိုက္ခဲ႔ၾကဖို႔ တက္ၾကြစြာဖိတ္ေခၚ။ ေက်ာင္းရဲ႔ နိဗၺာန္ေဆာ္ေပါ့။
သူက ေခတ္ကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ေလ့လာေနတာျဖစ္ေတာ့ ဒီဘက္ေခတ္ႏိုင္ငံေရး ကိစၥေတြကိုလည္း ထဲထဲ၀င္၀င္ သိျမင္ထားတယ္ဗ်။


တစ္ေန႔သားမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စကားစျမည္ေျပာၾကရင္း အတိုက္အခံပါတီရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္အေၾကာင္း ေရာက္သြားေတာ့ ….ငါအရင္က သူ႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးဆိုၿပီး အေတာ္ေလးအထင္ႀကီး ေလးစားတယ္ကြ..။ ေနာက္မွ သူ႔မ်က္ႏွာဖံုးေတြကြာက်လာၿပီး ေတာ္ေတာ္အတၱႀကီးတာ သိလာတယ္..။ဘယ္ႏွယ္ကြာ သမၼျဖစ္မွ ႏိုင္ငံ့အတြက္လုပ္လို႔ရမွာလား။သူႏိုင္ငံတကာထြက္တိုင္း တို႔ျပည္သူအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ ပါမလာဘူး။ဒါေတာင္ ခြင့္လႊတ္မယ္ဆို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေသးရဲ႔။
လက္ရွိအစိုးရကို သိပ္မယံုၾကပါနဲ႔ဦးဆိုတဲ႔ စကားကို ဟုိနားေျပာ ဒီနားေျပာဆိုတာေတြမ်ားလာေတာ့က် ငါနားၾကားျပင္း ကတ္သကြ။ၿပီးေတာ့ ၅၉(စ)သူျပင္မယ္ဆိုတာက ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ လူမ်ိဳးအေပၚ သစၥာေဖာက္တာကြ…တဲ႔။


ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီစကားကို နားမရွင္းေတာ့ ျပန္ရွင္းခိုင္းရတာေပါ့။ အဲဒီခါက်..ဒီလိုကြ..။တို႔အမ်ိဳးဘာသာ၊သာသနာ မေပ်ာက္ေအာင္ တို႔ဘိုး၊တို႔ေဘးေတြ အသက္ေတြအမ်ားႀကီး ေပးခဲ႔တယ္။တို႔လက္ထက္မွာလည္း ဒီလိုပဲ။မင္းတို႔ေခတ္က်ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။၅၉(စ)ကို အခြင့္ထူးခံအျဖစ္ ၿခြင္းခ်က္နဲ႔ ျပင္ေပးရရင္ သူေသရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ သူ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ တို႔ႏိုင္ငံ တို႔လူမ်ိဴးကို တို႔ဘုရင္၊တို႔သမၼတေတြသာႀကီးစိုးၿပီး ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ ထိန္းလာခဲ႔သမွ် က်ီးစားစား ေခြးထိုးထိုးဆိုတဲ႔ သမၼတမ်ိဴးေတြတက္လာၿပီး သူခိုးကို ဓားရိုးကမ္းလို႔ မြတ္ႏိုင္ငံဘ၀၊တရုတ္ၾကယ္ရံႏိုင္ငံဘ၀ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေရာက္ရရင္ ေသေရာတဲ႔။အဲဒီခါက် ကမာၻမွာ ျမန္မာဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ႔။ၿပီးေတာ့ လူေတြကို လမ္းေပၚဆြဲတင္မယ့္ အႀကံ ဒင္းမွာရွိတယ္။ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔။ မစားရတဲ႔အမဲ သဲနဲ႔ပက္မယ့္ စိဥၥမာနလို မိန္းမကြတဲ႔။အဲဒီအခါက် အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းလို ျဖစ္ၾကရဦးမယ္။ၾကားက ျပည္သူက ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ရဦးမယ္။ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းမကြတဲ့။


ခု ငါလုပ္ေနတာေတြကေရာ ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ျပည္သူ႔အက်ိဳး မဟုတ္ဘူးလား။ငါ့မွာ ဘာအာဏာ၊ဘာပါ၀ါမွ မရွိဘူး။ေစတနာပဲရွိတယ္။ဒီေစတနာဆိုတဲ႔ ၾကြက္ေသတစ္ခုအရင္းျပဳၿပီး ငါလုပ္လာတာ ၾကာၾကာခဲ႔ၿပီ။တကယ္အကူအညီ လိုအပ္ေနတဲ႔ေနရာေတြကို တို႔ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့တယ္ဆိုတာ မင္းလည္းအသိတဲ႔။
သူ႔ေနရာကို ငါခဏေလာက္ေရာက္ရင္ကို သမၼတျဖစ္စရာမလိုဘဲ လုပ္ေပးႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီးတဲ့။သူ႔အရွိန္အ၀ါနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအကူညီေတြ ရႏိုင္တာအမ်ားႀကီးတဲ႔။လုပ္ႏိုင္ရဲ႔သားနဲ႔ မလုပ္တာဟာ ေစတနာမမွန္တာတဲ႔။ ငါသမၼတ မျဖစ္မခ်င္း ႏိုင္ငံအက်ိဳးမေဆာင္က်ဥ္းဘူးဆိုတာ မနာလို၀န္တိုတာတဲ႔။ ငါသမၼတျဖစ္မွ လုပ္ျပလိုက္မကြဆိုတာက အတၱတဲ႔။
မင္းက အင္တာနက္သံုးေနတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့ကိုယ္စား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိို ေမးခြန္း(၃)ခု ေမးေပးစမ္းပါတဲ့။
သမၼတျဖစ္မွ ႏိုင္ငံ့က်ိဳး လုပ္လို႔ရမွာလား။သမၼတျဖစ္မွ ျပည္သူ႔အက်ိဳး လုပ္လို႔ရတာလား။ဒါလား ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္တဲ႔။

ရႈးရူးဒိုင္းဒိုင္းေျပာၿပီး ဇိုးခနဲဆတ္ခနဲ အခန္းထဲက လွည့္ထြက္သြားတဲ့ စစ္သားအိုႀကီး ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းပဲ တြင္တြင္ခ်ေနမိေတာ့တယ္။