“သိန္းတစ္ရာ မမက္ေသာ ေတာသူမ”

ျပည္ၾကီးတံခြန္ၿမဳိ႕နယ္၊ ဇဇရပ္ကြက္မွာ ေဒၚတင္တင္ေအးအမည္ရ ကန္စြန္းရြက္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ကရင္/ခရစ္ယာန္ပါ။ သူ႔အမ်ဳိးသားကေတာ့ ဗမာ/ဗုဒၶ။ သမီးေလးႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သမီးအၾကီးမ မၿဖဳိးၿဖဳိး (၁၆) ႏွစ္အရြယ္မွာ မူဆလင္ကုလား ပုိးပိုး(ခ) ေဇာ္ၾကီး (.....) ႏွစ္ရဲ႕ အႏုိင္က်င့္မႈကုိ ခံလုိက္ရပါတယ္။ ေဒၚတင္တင္ေအးက ရဲတုိင္ပါတယ္။ ကုလားကုိ 17.5.2013 မွာ ဖမ္းလုိက္ပါတယ္။ ႀကံရာပါ ေဒၚႏြဲ႕ကုိဖမ္းထားျပီးမွ အာမခံေပးထားပါတယ္။ ဇြန္လမွာ ေဒၚႏြဲ႕သမီးႏွင့္ ကုလားတစ္ေယာက္က ေဒၚတင္တင္ေအးကုိ သိန္း(၅၀) ေပးပါတယ္။ ေၾကေအးဖုိ႔ပါ။ ေဒၚတင္တင္ေအးက “လူေတြကုိ ဟင္းရြက္ ကန္စြန္းလုိ သေဘာထားျပီး ေရာင္းဝယ္လုိ႔မရဘူး” လုိ႔ ဆုိကာ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီေနာက္ ဇူလုိင္လ 21.7.2013 မွာ ေဒၚတင္တင္ေအး ဆုိင္ကယ္အျပင္းေမာင္းျပီး တုိက္တာ သုံးႀကိမ္ခံရပါ တယ္။ ေျမာင္းထဲခုန္ခ်လုိက္လုိ႔ လြတ္သြားေပမယ့္ ေျခေထာက္ေတာ့ ေျငာင့္ဆူး လုိ႔ ေဆး ခန္း ျပခဲ့ရ ပါတယ္။ တုိက္သူက တရားခံကုလားရဲ႕ ညီပါ။ အက်ႌမွတ္မိတယ္။ ဆုိင္ကယ္မွတ္မိတယ္။ ခႏၶာကုိယ္လည္း မွတ္မိတယ္။ ဆုိင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းထားလုိ႔ မ်က္ႏွာမမွတ္မိလုိ႔ တရားစြဲခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။
ဆုိင္ကယ္တုိက္ျပီး မၾကာခင္ ဇူလုိင္လထဲမွာပဲ ေဒၚႏြဲ႕သမီးႏွင့္ အျခားကုလားတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္ လာပါတယ္။ သိန္း(၅၀) နည္းရင္ (၆၀) ေပးမယ္ေျပာလာပါတယ္။

“ရွင္တုိ႔ေပးတဲ့ သိန္း(၆၀) ကုိ ကန္စြန္းရြက္ ေရာင္းရတဲ့ ပုိက္ဆံတစ္ေထာင္က်ပ္ေလာက္ မမက္ဘူး” လုိ႔ ေျပာျပီး ျငင္းလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ေဒၚႏြဲ႕သားေရာက္လာပါတယ္။ စစ္ဗုိလ္တစ္ေယာက္ပါ။ သူက ေဒၚတင္တင္ေအးကုိ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာ ေခၚေတြ႕ျပီးေျပာပါတယ္။ “သူ႔အေမ မေကာင္းတာေတာ့မေကာင္းတာပါ။ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္သူမုိ႔ သက္ညွာသင့္ပါတယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
“သမီးတစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ အမည္းစက္က တစ္သက္လုံး ဖ်က္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ စစ္သားေတြ အျပစ္လုပ္ရင္ စစ္ေထာင္ထဲထည့္ ဆုံးမရသလုိ မတရားသူကုိ ဥပေဒအရ ဆုံးမတာပဲ သေဘာက်တယ္” လုိ႔ ေျပာလုိက္ ပါတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ ေကာင္မေလးၿဖဳိးၿဖဳိးကုိ လၻက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ဝွက္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ ေျခရာခံမိသြားလုိ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ထားလုိက္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲထိ ကုလားေတြလုိက္ရွာၾကလုိ႔ အိမ္ျပန္ပုိ႔လုိက္ၾက ပါတယ္။ ေကာင္မေလးကုိ လူအုပ္ႏွင့္လာျပီး ထပ္မံျခိမ္းေျခာက္တာ၊ ဆုိင္ကယ္ႏွင့္ လုိက္တုိက္တာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးကုိ အေဝးတစ္ေနရာပုိ႔ျပီး ဝွက္ထားရပါတယ္။

ေကာင္မေလးကို ရွာမေတြ႕လုိ႔ အေမကုိ လုပ္ႀကံတာပါ။ လုပ္ႀကံတာမေအာင္ျမင္တဲ့အခါ 21.9.2013 မွာ ေဒၚႏြဲ႕ရဲ႕ သားအၾကီး ကုိေအာင္ၾကီးက အိမ္ထဲထိဝင္ရွာပါတယ္။   ေကာင္မေလးမ ရွိမွန္းသိတ ယ္။ ေကာင္မေလး အေမနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လုိ႔ ေျပာျပီး ဝင္ရွာတာပါ။ ေဒၚတင္တင္ေအး ေစ်းသြားေနလုိ႔ မေတြ႕လုိက္ရပါ။
ေနာက္တစ္ေန႔ 22.9.2013 ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေစ်းသြားရာေနာက္ လုိက္လာပါတယ္။ ေဒၚႏြဲ႕သား ကုိေအာင္ၾကီး ႏွင့္ လူစိမ္းကုလားတစ္ေယာက္ ဆုိင္ကယ္ကုိယ္စီ စီးလာတာပါ။ ကုလားက စေျပာပါတယ္။ လက္ဆြဲအိတ္ အနက္ကုိဖြင့္ျပီး ေငြထုပ္ေတြျပပါတယ္။ ငါးေထာင္တန္အုပ္ေတြႏွင့္ တစ္ေထာင္တန္ အုပ္ေတြပါ။

“မင္း.....သိန္းေျခာက္ဆယ္ နည္းလုိ႔လား၊ သိန္း တစ္ရာေပးမယ္”
“မလုိခ်င္ဘူးလုိ႔ ေျပာျပီးသားဘဲ လုံးဝလက္မခံဘူး”
“ကန္စြန္းရြက္ခူးေရာင္းတဲ့သူအတြက္ဆုိ ဒီသိန္းတစ္ရာက ဘဝေျပာင္းလဲသြားႏုိင္တယ္”
“သိန္းတစ္ရာယူျပီး ကုိယ့္သားသမီးအမည္းစက္ အစြန္းခံရတာမ်ဳိး လုံးဝမလုိလားဘူး၊ လက္ခံလုိက္ရင္ ေသြး သားေရာင္းစားလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားမွာ။ ဥပေဒရွိေနလုိ႔ ဥပေဒအရ အေရးယူတာ ဥပေဒသာမရွိရင္ ကၽြန္မကုိယ္ တုိင္ ကုလားကုိသတ္မွာ”
“28 ရက္ေန႔ျပန္လာမယ္ စဥ္းစားထား”
ကုလားအၾကည့္က ေအးစက္မာေၾကာျပီး စကားသံက ခက္ထန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒၚတင္တင္ေအးက 23 ရက္ေန႔မွာ ရပ္ကြက္လူၾကီး ဦးေလးေမာင္ထံ တုိင္ၾကားထားပါတယ္။ ရဲကင္းကုိလည္း သတင္းပုိ႔ထားပါတယ္။

ကုလားရဲ႕မ်က္လုံး၊ ကုလားရဲ႕အမုန္းနဲ႔ ကုလားစကားလုံးေတြကုိ ေတြးမိတုိင္း 28.9.2013 ရက္ ေရာက္မွာ ေၾကာက္ေနရွာပါတယ္။
တရားခံ ပုိးပုိး(ခ) ေဇာ္ၾကီးဟာ ေရတံခြန္ေတာင္ေျခမွာေနျပီး ေရတံခြန္ေတာင္ ေဂါက္ကြင္းမွာ သစ္ပင္ေရး ေလာင္းတဲ့ အလုပ္သမားပါ။ ေငြသိန္းတစ္ရာကုိ ဘယ္သူေတြက ေထာက္ပံ့တယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ေထာက္ပံ့တယ္ ဆုိတာကေတာ့ ပေဟဠိမုိ႔ အေျဖညွိၾကစုိ႔ေနာ္....။

(ပ)နံပါတ္ ၂၂၄/၂၀၁၃။ ပုသိမ္ၾကီးရဲစခန္း။ ပုသိမ္ၾကီးတရားရုံး။

အုိးပုိင္အိမ္ပုိင္မရွိ၊ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္မွာေနရတဲ့ ဟင္းရြက္ခူးေရာင္းရတဲ့ ကန္စြန္းရြက္သည္ ကရင္/ခရစ္ယာန္ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာတရားႏွင့္ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ကုိ ေရႊျမန္မာေတြ မီေအာင္ေတာင္ လုိက္ႏုိင္ပါ့ မလား....?ဗ်ာ။ တကယ္ဆုိရင္ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသူ၊ ဆင္းရဲသားအတြက္ ေငြသိန္းတစ္ရာဟာ သြားရည္က်စရာၾကီးမဟုတ္လား....?။