ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးထမ္း အစဥ္အလာေတြ မပ်က္စီး၊ မယိုယြင္းဖို႔က အဲ့ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြ အေပၚမွာ မူတည္ ေနပါတယ္။ မိမိႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ကို မိမိတို႔ကသာ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္ လြမ္းဆိုသလို ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးထမ္း အစဥ္အလာေတြကို ေဖ်ာက္ၿပီး အျခား တိုင္းတစ္ပါးသားေတြရဲ႕ ဓေလ့စ႐ိုက္ကို လိုက္အတုခိုးေနမယ္၊ က်င့္သံုးေန မယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီႏိုင္ငံဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ေဝဖန္တာကို ခံရတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ မဟုတ္တဲ့ အတြက္လည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ကဲ့ရဲ႕တာ ခံရတတ္ပါတယ္။ သာဓက အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီးႏွင့္သြားၿပီး ဆင္တူေနပါတယ္။ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ ထားတဲ့က်ီး ကို ေဒါင္းတို႔က လည္း လက္မခံတဲ့ အျပင္ သူ႔အမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ က်ီးေတြကပါ လက္မခံဘဲ ေမာင္းထုတ္ခံရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးပါ။
ဒီေနရာမွာ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေတာ့ တင္ျပခ်င္ ပါေသးတယ္။ အေပ်ာ္အပါး၊ အကအခုန္နဲ႔ အေသာက္အစား ၊ ေလာင္းကစား ေတြကိုလည္း ခံုမင္မက္ေမာၾကတယ္။ အေနာက္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ အေပၚမွာလည္း အထင္ႀကီးတယ္၊ ယံုလြယ္တယ္၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမႈ အရွိဆံုး လူမ်ဳိးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ လူမ်ဳိးေရး ဝါးမ်ဳိမႈကို အတုအေယာင္ မွားခဲ့တဲ့ အတြက္ ဝါးမ်ဳိ ခံလိုက္ရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေၾကာင္းကို ဆက္လက္ တင္ျပခ်င္ ပါေသးတယ္။
ယေန႔ေခတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ ေယာက်္ား၊ မိန္းမေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာလည္း အျခား ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ တိုင္းတစ္ပါးသား ေတြရဲ႕ ျမႇဴဆြယ္မႈ၊ လူမ်ဳိး ေရးဝါးမ်ဳိမႈကို ခံေနၾကရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကဆို ကမၻာမွာ ျမန္မာေဟ့လို႔ေတာင္ တင္စား ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဘာသာ တရားကို ကိုင္း႐ႈိင္းျခင္း၊ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ေတြကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ကိုယ့္ထီး၊ ကိုယ့္နန္း၊ ကိုယ့္ၾကဌန္း ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ရွိေသာေၾကာင့္ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာဟာ တင့္တယ္ထည္ဝါ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ ၊ ေနထုိင္ ျပဳမူပံုေတြဟာ ကမၻာက ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ ေဝဖန္စ ရာ ျဖစ္လာတာေတြ ကို ေတြ႕ေနရ ပါ တယ္။ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္မ်ား လက္ထက္က ဆုိရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဝတ္စား ဆင္ယင္ မႈ၊ ေန ထုိင္ျပဳမူ ေျပာဆိုပံုေတြဟာ အလြန္တရာမွ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕လွပါတယ္။ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း လွပါေပတယ္။ ေရွးေခတ္ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြဆုိရင္ ဣေႁႏၵရွိရတယ္။ ထဘီတို ရင္ဖံုးအက်ႌ ေတြကိုပဲ ဝတ္ၾကရတယ္။ ထဘီဝတ္ရင္ေတာင္ ေျခမ်က္စိ မေပၚလြင္ရဘူး။ ေျခမ်က္စိဖုံးေအာင္ ဝတ္ၾကရတယ္။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ထဘီကို ေျခမ်က္စိေပၚေအာင္ ဝတ္တာ ေတြ႕ရပါက ခ်က္ခ်င္း သတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွးျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ လြန္စြာမွ က်က္သေရ ရွိလွပါတယ္။
ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ ေျခမ်က္စိ ေပၚ႐ံုတင္မက ဒူးေပၚ၊ ေပါင္ေပၚျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ အပ္စပ္တဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီလို ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈမ်ဳိးကိုလည္း ဘယ္မိဘ၊ ဘုိးဘြား၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကမွ လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကည္ျဖဴၾက မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မတတ္သာလို႔ မာန္ေလွ်ာ့ ထားရတာရွိသလို မေျပာသာလို႔ဘဲ လႊတ္ထားၾကရတာပါ။ ယိုသူမရွက္ ၊ ျမင္သူရွက္ဆိုတဲ့ စကားလိုေပါ့။ ဟိုေပၚ ဒီေပၚဝတ္တဲ့သူက မရွက္ဘဲ အဲ့ဒီ သမီးမိန္းကေလးေတြရဲ႕ မိဘ၊ ဘိုးဘြား၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ေတြကေတာ့ ရွက္မိၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ သူတို႔ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္သာ ဆုိလည္း ရွက္မိမွာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ ျမန္မာ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးဟာ မ်က္စိ ရွက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဝတ္စားဆင္ယင္ ထားလို႔ပါပဲ။
ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းထဲက မင္းသမီးေတြ၊ ဇာတ္ေဆာင္ေတြ၊ ဇာတ္ပို႔၊ ဇာတ္ရံေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံ၊ သြားတာ၊ လာတာ၊ ေနတာ၊ ထိုင္တာေတြကို အတုခိုးၿပီး သူတို႔အတိုင္း တစ္သေဝမတိမ္း လုပ္ေဆာင္ေတာ့တာပါပဲ။ ကိုရီးယား ႏုိင္ငံမွာ မိန္းမေတြ အရက္ေသာက္တာဟာ သူတုိ႔ဓေလ့၊ သူတို႔ထံုးစံ၊ သူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္တ႔ို ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ လားလားမွ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ယေန႔ေခတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီး လူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ ရွိရင္လည္း အရက္ေသာက္၊ စိတ္ညစ္ရင္လည္း အရက္ေသာက္တတ္ လာၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီလိုေသာက္တတ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္ ေတြကို ျပန္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ၉ တန္း၊ ၁ဝ တန္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူေတြသာ အျဖစ္မ်ား ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမလဲ။ ဘယ္ေလာက္အထိ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ရရွာမလဲ။ ၿပီးေတာ့ျဖင့္ ကိုယ္က မိန္းကေလး ေယာက်္ားေလးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ကိုယ္အရက္မူးေနတဲ့ အခ်ိန္ သူယုတ္မာေတြရဲ႕ အေစာ္ကား ခံရမွာကိုလည္း မေၾကာက္ၾကဘူးနဲ႔ ထင္ပါရဲ႕။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ၊ မိဘေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြကိုလည္း ေစာင့္ထိန္းရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္မွလည္း နစ္နာေစပါတယ္။ တိုင္းျပည္ကို ပခံုးေျပာင္း တာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ၾကရမယ့္ အမ်ဳိးေကာင္း သမီးေတြလည္း ဆံုး႐ံႈးရပါတယ္။
ဤသို႔အျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရျခင္းဟာ ကိုရီးယား လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အရ ဝါးမ်ဳိျခင္းကို ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးေတြ အတုအေယာင္ေတြ မွားခဲ့ၾကလို႔ပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ ဆုိလိုခ်င္တာကေတာ့ လူဆိုတာ အမွားကိုသိရင္ အမွန္ကို ျပင္ရမယ္။ ကိုယ္လုပ္တာ မွားေနတယ္ ဆုိရင္လည္း အဲ့ဒီအမွားထဲက သင္ခန္းစာ ယူတတ္ရမယ္။ အဲ့ဒီလုိသင္ခန္းစာေတြ ယူတတ္မွလည္း အမ်ဳိးေကာင္း သမီးအလိမၼာေလးေတြ ျဖစ္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။ ယခုဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ လုပ္ငန္းေတြကို ကမၻာႏွင့္ယွဥ္ ရင္ေပါင္တန္းၿပီး လုပ္ေဆာင္ လာတာကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာတာ ကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ ေနၾကရပါၿပီ။ ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈေတြ၊ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာင္းလဲေနပါေစ ျမန္မာဟာ ျမန္မာပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသားေရး လကၡဏာေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ ေစဖုိ႔က ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ တာဝန္ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ဳိးဂုဏ္ ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ မ်ဳိး႐ိုးကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးအစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ အေမြအႏွစ္ ျဖစ္တဲ့ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈကို ထိန္းသိမ္း ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း အမ်ဳိးဂုဏ္ တင့္တယ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတိဂုဏ္ ဆိုတာကလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ ေမြးရပ္ဌာေနကို ဆိုလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေမြးရပ္ဌာေန ဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္။
ထုိ႔အျပင္ ကမၻာ့ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားကပင္ ေလးစား ရေလာက္ေအာင္၊ခ်ီးမြမ္းရေလာက္ေအာင္ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕၏၊ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ဆရာသမား တို႔ကိုလည္း ၾကည္ညိဳ ေလးစား၏၊ သနား ညႇာတာတတ္၏ စတဲ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြ ကိုလည္း ေစာင့္ထိန္း သြားရမွာျဖစ္သလို ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးသားလံုး တိုင္းတစ္ပါးသားေတြရဲ႕ လူမ်ဳိးေရး အရ ဝါးမ်ဳိမႈကို အတုမယူဘဲ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ ၍ ေရးသား တင္ျပအပ္ပါတယ္။
www.mmdailystar.com